การได้มาเป็นครูผู้สอนวิชาดนตรีที่นี่ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจอีกหนึ่งอย่างในชีวิต เริ่มตั้งแต่การเตรียมตัวมาสอน เพราะเด็กหรือผู้ใหญ่ที่เราจะไปสอนมีอุปสรรคในหลายๆด้านเช่น 1.ภาษา เพราะอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา การใช้ภาษาไทยจึงน้อยมาก ส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษ 100% ทำให้ผมต้องแอคทีฟตัวเองเพื่อที่จะสื่อสารให้เด็กๆเข้าใจ และทำให้การสอนราบรื่น 2. รสนิยมหรือความชื่นชอบ อันนี้ถือเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในการสอนเพราะการที่จะเปลี่ยนใจให้คนๆนึงหันมาชอบดนตรีไทยเป็นสิ่งที่ยากมาก ฉะนั้นเราต้องมีเทคนิคและจิตวิทยาในการชักชวน และป้อนความฟินแบบไทยๆให้เขาอย่างค่อยเป็นค่อยไปจนเด็กๆเปิดใจที่จะเรียนรู้ อีกทั้งการนำเอาศิลปและวัฒนธรรมมาเผยแพร่ในต่างประเทศ การนำไปแสดงในสถานที่ต่างๆในอเมริกา ก็ถือได้เป็นความภาคภูมิใจเพราะในแต่ละที่ที่ไปนั้น ได้รับเกียรติเชิญไปทั้งสิ้น เช่น การแสดงที่โรงละคร รัฐอลาสกา การแสดงที่วัดไทยลอสแองเจลิส ฯ และอีกหลายๆที่หลายๆแห่ง จึงทำให้กลับย้อนมาคิดว่า ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าหมู่แห่บ้านๆคนนึง จะมีโอกาสขนาดนี้ ดนตรีพาเราเดินทาง ดนตรีเป็นสิ่งที่วิเศษ และทุกคนม่วนและจอยกับเราได้เพราะดนตรีเป็นภาษาสากล